مادر قلب خانه و مظهر مهر و عاطفه، عشق  و احساس، محبت و صفا است، در پی ریزی  سعادت  کودکان  سهم فوق العاده دارد، او می تواند اعضای خانواده را سعادتمند و بهشتی کند و یا زمینه تباهی و فساد را در آنان بوجود آورد.

مادر سرچشمه فضیلت است ، درس عملی تقوا و خدا ترسی او ، راهنما و نافذ در قلب اعضای خانه است و بر عکس او می تواند منشأ رذیلت ها باشد و ابتاع خانواده را به بدبختی و فلاکت بکشاند ، فرزندان را فاسد و شوهر را از زندگی متنفر سازد.

زن در عین نگرانی و ناراحتی باید روحیه ی خود را قوی داشته باشد . خانه ای که در آن مادر عصبانی است جهنم و طبعاً آشیانه بدبختی کودک است.

مادر با مهر و محبت خود محیط خانه را دلچسب می کند و اهل خانه را شاد می کند.  شادی ها از سوی او و لبخند ها با مشاهده چهره او شروع می شود.

مادر خوب بر صد دکتر و مهندس برتری دارد و از صد مربی و معلم بالاتر است.

اوست که در زیر دست خود انسان می پرورد ، ادب می آموزد ، تربیت می کند ، اخلاق می آموزد ، مادری تنها قنداق کردن و پوشیدن طفل نیست . این اشتباه است که کار مادری را کوچک بدانیم . او بانوی خانه و فردی محترم است . اسلام برای زن دنیایی بسیار زیبا ایجاد کرده است ، دنیایی که همه افراد آن باید به مادر احترام و تعظیم کنند .

مادر هنرمند کسی است که در برابر فقر وثروت خانواده خود را نبازد روزی که نادار است جزع و بیتابی نکند و آن روز که به ثروت و دارایی رسید ،به اسراف و ولخرجی دست نزند .

فرزندان خود را از همان کودکی طوری تربیت کند که در همه حال شرایط اقتصادی خانواده را درک کند. و هیچ گاه توقع بیش از اندازه نداشته باشد.

پس انداز کردن و صرفه جو بودن را به آنها آموزش دهد.

مادری که می خواهد فرزندانی متوقع و قانع پرورش دهد ، خود باید الگوی کاملی برای آنها باشد .

کمتر به فکر چشم و هم چشمی هایی که متاسفانه امروزه رواج زیادی پیدا کرده ،باشد. کمتر دنبال مد و مدپرستی باشد.

اگر مادران دور نمای آینده فرزند، وضع او را درزندگی آینده در ذهن مجسم کنند قطعاَ از زیر بار انجام وظیفه شانه خالی نمی کند.

و مادر است که همه امور خانه و بچه ها را زیر نظر دارد و با کار دانی و هشیاری میتواند خانواده و زندگی زناشوییش را به بهترین شکل پیش ببرد.